In aanloop naar de Olympische Spelen 2024 brengen we elke maand een overzicht van een zeilklasse die er aan bod komt. Het IOC koos de prachtige locatie Marseille met haar baai en grillige rotsformaties aan de Middellandse Zee. Deze maand sluiten we ons overzicht af met wat we rustig onze eigen kampioenenklasse mogen noemen: de ILCA. In de ILCA 6 voor de vrouwen hebben we ondertussen al meer dan 15 jaar een wereldreputatie. Emma Plasschaert is onze nieuwe icoon – en hoort bij het kransje van topzeilsters dat kans maakt op het podium.
Met duizend plezierboten en een sensationele lasershow is de Olympische Vlam in de haven van Marseille aangekomen. De 30ste editie van de Zomerspelen wordt er een om enthousiast naar uit te kijken. In de ILCA 6 hebben we opnieuw een zeilster die meedraait in de internationale top en misschien kans maakt op een medaille. Sterker nog, Emma Plasschaert werd twee keer wereldkampioene en heeft met haar 4e plek op de Spelen van Tokio waardevolle olympische ervaring opgedaan. Bij de mannen heeft William De Smet (zie kader) zich voor het eerst in zijn zeilcarrière weten te plaatsen voor de Olympische Spelen.
Terwijl het in de ILCA 6 enigszins voorspelbaar is wie zal meedoen voor de podiumplaatsen, is de volgorde altijd opnieuw het resultaat van een spannende en genadeloze strijd. Anne-Marie Rindom, Marit Bouwmeester, Emma Plasschaert, Charlotte Rose, Maude Jayet … Allemaal absolute toppers die in Marseille de strijd zullen aanknopen voor olympisch goud.
Deense glorie
In de winter kaapte de onverschrokken Deense Anne-Marie Rindom haar 4e wereldtitel weg en dat kon tellen als statement – op een half jaar van de olympische krachtmeting. Maar het wereldkampioenschap in Mar del Plata bracht ook andere elementen aan het licht. Emma Plasschaert werd er knap derde maar, enig realisme gebied ons om vast te stellen dat het ondertussen van 2021 geleden is dat onze topzeilster een WK heeft gewonnen. Dat deed toch een belletje rinkelen bij het olympisch team en sindsdien wordt naarstig gewerkt om de verschillen terug te verkleinen.
Uitkijken voor de USA
Een ander opvallend gegeven bleek de prestatie van de Amerikaanse Charlotte Rose. Vanuit de relatieve anonimiteit kwam Rose in Argentinië voor de dag met zilver, en dat bleek geen toevalstreffer want in april, in Hyères (Qualified Nations Regatta), liet ze zowaar al haar concurrenten achter zich. Al had ze daar misschien wel een tikkeltje geluk dat de Medal Race werd afgelast wegens te weinig wind, want onder meer onze Emma Plasschaert (4e) lag op de loer om daarin haar slag te slaan.
Nederlandse ervaringsdeskundige
Een belangrijke rivaal voor het podium blijft toch Marit Bouwmeester. Liet de Nederlandse het in Argentinië volledig afweten en kon ze zich slechts op het nippertje plaatsen voor deze Spelen ten koste van Maxime Jonkers, in Hyères stond ze er opnieuw met zilver. Bouwmeester – die binnenkort 36 wordt – heeft van alle mededingers veruit de meeste ervaring en is iemand die er altijd staat op de Olympische Spelen. Er hangen al een gouden (Rio 2016), een zilveren en bronzen plak in haar medaillekast. Andere namen, en noteer dat de verschillen niet zo heel erg groot zijn, zijn Maude Jayet uit Zwitserland en de Noorse Line Flem Hoest.
Felle strijd verzekerd
Aldus lijken de kaarten nu te liggen en zonder over een glazen bol te beschikken mogen we ervan uitgaan dat in de vrouwelijke Laser de medailles erg fel zullen worden bevochten. Dat is niets nieuws, het is al twee decennia een klasse waarin de spanning immer en altijd zorgt voor spektakel met bij momenten bloedstollende Medal Races. Rindom heeft zich gemanifesteerd als topfavoriete. Rose lijkt naar een piekmoment te zijn toe gegroeid, Bouwmeester is back in town en Emma Plasschaert staat erom bekend erg gevaarlijk uit de hoek te kunnen komen.
Podium voor België?
Belgisch goud lijkt gezien de omstandigheden van dit moment misschien te hoog gegrepen. Maar brons voor Emma, en misschien wel zilver, het zou in ieder geval heel erg mooi zijn en een evenaring of verbetering van het olympisch brons van haar teamcoach en voormalige wereldtopper Evi Van Acker.
Iedereen supporter
Afspraak in Roucas-Blanc Marina, in de schaduw van de Corniche, waar de ILCA van 1 tot 6 augustus de volle aandacht zal trekken van zeilfanaten en supporters van over heel de wereld. En nu je dit gelezen hebt, weet je wat er allemaal op het spel staat. Hiermee zit ons maandelijks overzicht van alle olympische zeilklassen die in Marseille aan bod komen erop. De redactie wenst onze zeilers alvast heel veel succes toe en kijkt samen met jou, beste lezer, met spanning uit naar de ontknoping van de Olympische Spelen.
ILCA 6 Emma Plasschaert: de zeilster die geschiedenis schreef
“wereldkampioen 2018 en 2021
leest de zee als geen ander”
Een kind van de zee en als tweevoudig wereldkampioene ILCA 6 de meest succesvolle zeiler die ons land ooit heeft gekend. Geboren en opgegroeid in Oostende, met VVW Inside-Outside als thuisbasis. Ondertussen wonend in Australië en echtgenote van ILCA 7 superster Matt Wearn.
Na enkele jaren competitiezeilen in de Optimist en Europe schakelde Emma (30) in 2010 over naar de olympische Laser Radial. In het Laser Talent team van de toenmalige Vlaamse Yachting Federatie (nu WWSV) deed zij heel wat ervaring op door samen te trainen met Evi Van Acker.
Drie jaar later werd ze senior en kende ze een gestage ontwikkeling met in 2018 de grote doorbraak. Een eerste keer goud in de World Cup, en natuurlijk de schitterende zege in Denemarken, waar ze de wereldtitel wegkaapte. Een historisch moment voor onze zeilsport. Haar eerste Olympische Spelen in Tokio in 2021 sloot ze af met een 4e plaats. Om dan kort daarna opnieuw zwaar uit te pakken: de wereldtitel in Oman. Ondertussen was het vizier volledig gericht op de komende Olympische Spelen, én stapte ze in het huwelijksbootje met de Australische regerende olympische kampioen Wearn. Zo kreeg het verhaal een romantisch tintje.
Emma houdt van risico en leest de zee als geen ander. Ze heeft als coach Mark Littlejohn, ook wel de ‘Medal Maker’ genoemd, internationaal enorm ervaren en tactisch gewiekst. Met een bronzen medaille van het WK 2024 in Argentinië op zak is de Oostendse vast van plan om met veel overgave het podium te bekampen in Marseille.
Team
Head coach: Evi Van Acker
Coach: Mark Littlejohn
Physical coaching: Ward Vande Capelle en GRIT-praktijk
Mental coach: Els Snauwaert
Physio: HIT Latem – Kristien Depluverez
ILCA 7: William De Smet
Voor onze landgenoot in de mannenklasse van de Laser, de ILCA 7, is de missie eigenlijk al geslaagd. Zijn ambitie was het al tien jaar om zich olympisch te selecteren en dat deed hij nu dankzij een verdienstelijke prestatie tijdens de wereldkampioenschappen in Scheveningen vorig jaar. Nu gaat hij volop voor een goede prestatie in Marseille.
William De Smet (28) woont in Brecht en zeilt bij de RBSC. Hij begon op tienjarige leeftijd in de Optimist-klasse en in 2008 nam hij deel aan zijn eerste internationale regatta’s. In 2010 stapte hij over op de Laser 4.7 klasse, waarin hij verschillende prijzen heeft bedongen. Een jaar later ging hij door op de Laser Radial. In juli 2014 won William in dezelfde klasse brons op het WK in Polen. Later in 2014 wisselde hij de boot in voor de olympische Laser Standard.
Sinds oktober 2014 maakt de atleet deel uit van het WWSV Olympic Team ILCA 7. Zijn missie om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen in 2024 is gerealiseerd. Voor hem wordt het vooral genieten en een mooi vervolg breien aan zijn hard bevochten selectie. De zeiler wordt gecoacht door Charlie Baillie Strong.
De olympische regatta van de ILCA 7 start op 1 augustus, met de Medal Race op 6 augustus.
ILCA Class specificaties
De ILCA is de grootste dinghy klasse ter wereld (wat dacht je van ca. 225.000 boten?) en wordt onder andere gewaardeerd voor de one design gedachte: iedereen dezelfde boot en het talent van de zeiler zelf laten spreken. Van de jongsten tot de 75+ Masters, werkelijk alle leeftijden zeilen ermee. Olympisch sinds 1996 in een open klasse, werd in 2008 de Laser Standard en Laser Radial ingevoerd voor mannen en vrouwen afzonderlijk.
Wereldberoemd als ‘Laser’ werd de naam van de boot een aantal jaren geleden veranderd in ‘ILCA’ wat staat voor ‘International Laser Class Association’. De verandering werd opgelegd na een juridisch dispuut. De voormalige Laser Standard voor de mannen werd ILCA 7 en de Laser Radial voor de vrouwen ILCA 6. Het onderlinge verschil tussen ILCA 6 en 7 is de oppervlakte van het grootzeil. (Foto: ILCA6)
ILCA 6 (vrouwen) ILCA 7 (mannen)
Crew: 1 1
Diepgang 0,787 meter 0,787 meter
Rompgewicht: 58,97 kg 58,97 kg
LOA: 4,2 meter 4,2 meter
LWL: 3,81 meter 3,81 meter
Breedte: 1,39 meter 1,39 meter
Grootzeil: 5,76 m² 7,06 m²
OS 2024 – Vijf boten voor België
Je mag het hoogtij noemen voor de Belgische zeilsport. Aftellend naar Marseille zijn alle selecties bekend en mogen we vijf zeilboten afvaardigen en acht atleten. Want in de Last Chance Regatta in Hyères in april wisten ook de Nacra 17 en de 49er zich te plaatsen.
ILCA 6: Emma Plasschaert
ILCA 7: William De Smet
49er FX: Isaura Maenhout / Anouk Geurts
49er: Yannick Lefèbvre / Jan Heuninck
Nacra 17: Lucas Claeyssens / Eline Verstraelen
De zeilers van de Nacra lieten zich gelden in Hyères en zorgden voor opwinding want ondanks hun jonge leeftijd wisten ze zich dankzij een derde plaats te kwalificeren voor de Olympische Spelen van dit jaar. Een verrassende prestatie. Voor Yannick Lefèbvre (49er) worden het zijn tweede Spelen na Rio 2016.
Belgische ILCA-schatkist: rijk gevuld met medailles
Laser Radial / ILCA 6
Wereldtitels: 2 x goud, 2 x zilver, 4 x brons
Olympische titels: 1 x brons
Het is een succesverhaal dat nu al 18 jaar duurt en een gestage vooruitgang kent. Toen Evi Van Acker het Europees Kampioenschap in Italië won in 2006 was dat heel groot nieuws. Ondertussen zijn we verwend want zijn er een hele reeks medailles gehaald, waaronder Olympisch brons en door Evi’s opvolgster Emma Plasschaert twee wereldtitels. Een opwindende periode van spannende en soms dramatische sportmomenten, die misschien een nieuw hoogtepunt krijgt in Marseille. (Foto: Lloyd Images)
Belgische Olympische medailles
- Evi Van Acker (1 x brons)
Belgische WK medailles
- Emma Plasschaert (2 x goud, 2 x brons)
- Evi Van Acker (2 x zilver, 2 x brons)
Belgische EK medailles
- Evi Van Acker (3 x goud, 2 x zilver, 2 x brons)
- Emma Plasschaert (2 x brons)
Als we de periode nemen van 2011 tot vandaag, dan stel je vast dat Nederland en België de meeste podiumplaatsen hebben behaald op de wereldkampioenschappen. Beide landen tellen elk 8 medailles. Nederland won vier keer goud (Marit Bouwmeester), België twee keer (Emma Plasschaert). Denemarken haalde in dezelfde periode zeven keer het podium, en vier wereldtitels (Anne-Marie Rindom).
Op Olympisch vlak spant Nederland de kroon, met Marit Bouwmeester die in de voorbije vier edities vier keer het podium haalde, waaronder een Olympische titel. Anne-Marie Rindom is regerend Olympisch kampioen, ze haalde twee keer het podium. Evi Van Acker won voor ons land het brons op de Olympische Spelen in Londen in 2012.
